Αγαπάμε τη Μάνη. Την ελεύθερη Μάνη.

Την αιχμηρή Μάνη του ήλιου και της πέτρας
όπως την έπλασαν η φύση και οι πρόγονοί μας.
Ζούμε στη Μάνη και νιώθουμε γι’ αυτό ευλογημένοι.
Στην πελαγίσια αύρα της
δένουμε τα όνειρά μας για ένα αύριο με ορίζοντες ανοιχτούς.
Στην τραχιά της γη
φυτεύουμε το σπόρο της ανθρωπιάς και της αδούλωτης ψυχής.

Αγαπάμε την Ελλάδα. Την ελεύθερη Ελλάδα.

Το λίκνο του πολιτισμένου ανθρώπου
που τώρα βαδίζει σε λεωφόρο σκοτεινή.
Ζούμε το παρόν
δεμένοι στο άρμα της ιστορίας και της κληρονομιάς μας,
σαν τον Οδυσσέα στο κατάρτι…
Ακούμε τις Σειρήνες και προσπερνάμε…

Μια συντροφιά, απλών αλλά ανήσυχων ανθρώπων είμαστε…
“Δεν βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό”,
λιγότερη ανθρωπιά, λιγότερη ελευθερία…

Αφήστε μια απάντηση