Σάββατιάτικο απόβραδο, λίγο πριν απ’ το ηλιοβασίλεμα, ανέβηκε στην Παναγία την Κοτρώνα. Η ημέρα ζεστή, με υγρασία αρκετή, φθινοπωρινή, αλλά με πεντακάθαρη ατμόσφαιρα και ανέφελη!
Προχώρησε προς το πέτρινο καμπαναριό, εκεί στην άκρη της αυλής της εκκλησιάς του μοναστηριού, ρίχνοντας την ματιά του στον ορίζοντα! Εκεί, όπου το ανήμερο θεριό άφησε την σφραγίδα του, βάφοντας στα μαύρα, χώμα πέτρες και ξύλα! Η ματιά του έφτανε μακριά, μέχρι το Μαυροβούνι, και πέρα από αυτό!
Νοτιοανατολικά η Τσεροβά και λίγο πιο δεξιά το Τρικεφάλι, μαύρα από την καταστροφική πυρκαγιά του Αυγούστου! Και εκεί στην πλεύρα, τα ερείπια της Παλαιάς Τσεροβάς, διαπιστευτήρια για τον πετρότοπο, τον άγριο, τον γυμνό της περιοχής!
Ανατολικά η Παλαιά Καρυούπολη στέκεται απάνω κει στο βράχο, χρόνια τώρα, με τα ερείπιά της να αντιστέκονται στο χρόνο! Και απ την πίσω μεριά προς το Νεοχώρι, τ’ απομεινάρια του ρουμανιού της Φράγκας! Απροσπέλαστο δάσος από φρύγανα, χαμορούμπακα, σπάκες, και τόσους άλλους διάσπαρτους θάμνους και δέντρα, που σε έκαναν να νοιώθεις δέος για αυτή την άγρια φύση!
Μα τώρα, μαύροι σκελετοί, στέκονται εκεί στο ηλιοβασίλεμα, περιμένοντας με υπομονή την επεξεργασίας τους από την ίδια την μάνα τους, την φύση, για να γίνουν χώμα και να γυρίσουν πάλι εκεί από όπου ξεκίνησαν!
Βορειοανατολικά η ματιά του ακολουθεί το δρόμο του νερού, Γέρμα, Κάλιαζη, Κουάκη, και να σκαπετάει στον ορίζοντα της Κόζιας, με δεξιά της τους λόφους και της πλαγιές της Καρυούπολης, μαυροφορεμένες και αυτές, από το ίδιο θεριό που κατάκαψε τις πέρα γειτονιές, κατά το Σκαμνάκι, το Νεοχώρι και την Τσεροβά!
Ενα δάκρυ κύλησε στα μάτια του, φέρνοντας στην μνήμη του το χθές, το πριν από την φωτιά! Έπιασε το σήμαντρο, και το χτύπησε “λυπηκάτα”, θέλοντας έτσι, να αποδώσει φόρο τιμής, σε όλα αυτά τα ζώα, τα δέντρα, τους θάμνους, την άγρια φύση, που κάηκαν, και που δεν κατάφερε να προστατέψει!