Βέργα και Δυρό
Οι γνωστές μάχες της Βέργας- Αλμυρού και Δυρού περιγράφονται από πολλούς Ιστορικούς στ’ απομνημονεύματά τους. Η δημώδης μούσα όμως δεν μπορούσε να είναι αμέτοχη. Όπως τραγούδησε πολλά γεγονότα, έτσι και τώρα έρχεται να τραγουδήσει τις μάχες αυτές, με ακόμα ένα ανέκδοτο τραγούδι, που τραγουδάει (το 1958) ο κ. Βασίλης Ιωάννου Ψυλλάκος, (60 ετών) , που το είχε μάθει σε ηλικία 10 ετών από τον γέρο- Γιάννη τον Κουτσαβίτη.
Στα χίλια οχτακόσια και στα είκοσι ένα
Οι Έλληνες απεφάσισαν να βαπτιστούν με αίμα.
Να διώξουν τους Οθωμανούς, και την Τουρκοκρατία,
διότι δεν υπέφεραν την τούρκικη σκλαβία.
Ως που να διώξουν την τουρκιά, να δουν ελευθερία,
πλάκωσε ο Ιμπραήμ πασάς με πληθυσμό Τουρκίας.
Έκαωε χώρες και χωριά, ήρθε στη Μέσα Μάνη,
να ντηνε κάψει νόμιζε, τα σχέδιά του χάνει.
Στον Αλμυρό πρωτόβαλε, να δείξη την αντρειά του,
να ντο πατήση νόμιζε , τόχε για καύχημά του.
Στον Αλμυρό ήτατε αρχηγός, ο Πεζαναστάσης,
στους Τούρκους και στην Αραπιά, κάνει μεγάλη θράψη.
Φεύγουν οι Τούρκοι απ’ τ’ Αλμυρό, είδαν πως δεν κερδίζουν,
και στο Δυρό εβγήκασι, τη Μάνη φοβερίζουν.
Εκεί τους ήβραν άξαφνα, και λείπασι η άντρες,
γυναίκες γέροι και παιδιά, επιάσασι τις μάντρες.
Κι αμέσως ειδοποίησαν, τους άντρες τους ναρθούσι,
όσο το γρηγορότερο, πρωτού να σκλαβωθούσι.
Δια νυκτός ως λέοντες, εις το Δυρό ρηβάρουν,
κι ένας του άλλου ομιλεί, θάνατο δε στημάρουν.
Εμπρός γενναία και άφοβα, γι’ τους παλιομουρτάτες,
όλους να τους σε πνιξομε, πρωτού να μπουν στις βάρκες.
Στα γκόλι τους σε πήρασι, Αρβανίτες και Αραπάδες,
Κι άλλοι σα λίθοι πέφτασι, κι άλλοι σα μπεκακάδες.
Εκείνο που γυρεύασι , να κάμουσιν επάθαν,
μείναν οι περισσότεροι, στα πλάγια και στα βράχια.