Ανδριάντας Παναγιώτη Βλαχάκου, φιλοτεχνημένος από τον Μανιάτη γλύπτη Πέτρο Γεωργαρίου.
E–mail: jlazarakosdim@yahoo.gr
Σχέσεις και σχάσεις
Εφέτος αποφάσισα να μην παραβρεθώ σε καμία εορταστική εκδήλωση για την ογδοηκοστή Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ως δημοσιογράφος ή ως προσκεκλημένος. Ας χρησιμοποιηθεί το παρόν «Σχέσεις και σχάσεις» απ’ τον ιστορικό του μέλλοντος! Ως ένα ακόμη τεκμήριο για την εθνική σήψη που επικρατεί σε χαλεπούς και αποκαλυπτικούς καιρούς! Στους Νεοελληναράδες, πολίτες και πολιτικούς, αρσενικούς και θηλυκούς, ανεξάρτητα από την επαγγελματική τους εκπαίδευση και μόρφωση.
Η μαμωνική σήψη αφού θρονιάστηκε στο μυαλό μας έγινε κυρίαρχος στην καρδιά και στην ψυχή μας. Πως, λοιπόν, θα σταθούμε μπροστά τους να καταθέσουμε δάφνινο στεφάνι και να απαγγείλουμε μεγαλόστομους λόγους;
Πως θα βρεθούμε σε σχέση, με όλους Αυτούς, τους Ήρωες του Έθνους που θυσίασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την Πίστη και την Πατρίδα,;Όταν τα δικά μας ιδανικά βρίσκονται σε σχάση με τα δικά τους;
Προς χάριν του θεαθήναι;
Θα πάμε για μια ακόμη φορά να υποκριθούμε υποκλινόμενοι προς χάρη του θεαθήναι; Να μας δει ο λαός, αυτός που μας χειροκροτεί, μας ψηφίζει, μας διαβάζει και μας ακούει; Ποιος λαός; Το κάθε πολιτικό ζώο με την έννοια που δίνει ο Αριστοτέλης, ή ο κάθε φυλακισμένος στο σπήλαιο του Πλάτωνα; Ή ακόμη, το κάθε μέλος στη φάρμα των ζώων του Όργουελ;
Μιλάμε δηλαδή για έναν λαό, στον οποίο ανήκουμε όλοι, που κανείς δεν τον εξαπατά και κανείς δεν τον κοροϊδεύει. Αλλά απλά εφαρμόζει, αριστερός ή δεξιός, το αρχέτυπο πτωτικό υπόδειγμα, «προσφοράς και ζήτησης»! Ένας λαός έμπορας που ξεπουλά όσο-όσο το Μέγα για να αποκτήσει το Μικρό! Δηλαδή την ψευδαίσθηση με την οποία τον ραντίζουν αδιάκοπτα οι επιτήδειοι πως οι ευκαιρίες είναι ίδιες για όλους τους παίκτες, αρκεί να έχουν άκρες για το οποιοδήποτε ρουσφέτι. Κι αυτός ο λαός ψάχνει να βρει αυτές τις άκρες, αλλά πουθενά δεν τις βρίσκει. Ούτε στα τυχερά κρατικά παιχνίδια, που σύμφωνα με τα μηνύματά τους, κάθε χρόνο δημιουργούνται εκατοντάδες εκατομμυριούχοι… Ένας λαός που κυνηγά την τύχη του, με άλλα λόγια τυχοδιώκτης. Ένας λαός που η μοίρα του, ιστορικά αποδεδειγμένα, είναι «ο θάνατος του εμποράκου».
Είμαστε σε απόλυτη σχάση
Τι σχέση μπορεί να έχουμε όλοι εμείς με τους Ήρωες της Πίνδου, της Εθνικής Αντίστασης, του Τομπρούκ και Ελ Αλ Αμέιν, των θαλασσών και των αιθέρων; Συμπαθάτε με, προσωπικά πιστεύω καμία! Είμαστε σε απόλυτη σχάση.
Η δημοκρατία εκπέμπει sos
Αυτή η σχάση μας κάνει θετικούς στον κορωναϊό της ψυχής και δεν αντιλαμβανόμαστε τη μαύρη προπαγάνδα που δεχόμαστε της δήθεν οικονομικής Ανάπτυξης. Έφθασα 70 χρονών και στο δημοσιογραφικό μου αρχείο έχω άφθονη ύλη που περίτρανα αποδεικνύει πως το παραμύθι της Ανάπτυξης είναι: «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», του Βρετανού συγγραφέα και μαθηματικού Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον, ή Λιούι Κάρολ (1865). Δηλαδή η καταπιεσμένη Αλίκη, ο λαός, πρέπει μέσα από τη λαγότρυπα να συναντήσει το μαγικό σύμπαν των θαυμάτων! Mε τα αμέτρητα αλληγορικά σύμβολα που θα τον κάνουν να πιστέψει το κάθε ψεύδος! Που διατηρεί το παγκόσμιο δυτικό και ανατολικό κατεστημένο στους θώκους του και μάλιστα με δημοκρατικό περιτύλιγμα, αν και η Δημοκρατία σήμερα εκπέμπει SOS.
Αυτό συμβαίνει γιατί σχεδόν όλοι, σήμερα, δηλώνουμε δημοκράτες, αλλά αγνοούνται τόσα και τόσα από πολλούς, πολίτες και πολιτικούς, για την έννοια και την ιστορική εξέλιξη της δημοκρατικής ιδεολογίας.
Ο όρος Δημοκρατία
Η σημερινή έννοια του όρου δημοκρατία είναι για τους αρχαίους εσφαλμένη και απαράδεκτη! Αφού περιλαμβάνει όχι μόνο τα καθεστώτα άμεσης δημοκρατίας αλλά και τα καθεστώτα αντιπροσωπευτικής, έμμεσης δημοκρατίας και μάλιστα κυρίως τα δεύτερα. Ως γνωστό για τους αρχαίους Έλληνες δημοκρατία σημαίνει αποκλειστικά και μόνο άμεση δημοκρατία. Δηλαδή καθεστώς άμεσης διοίκησης του κράτους από το λαό, απ’ όλα τα μέλη της πόλης-κράτους που έχουν την ιδιότητα του πολίτη και που τη μεγάλη και μόνιμη πλειοψηφία τους αποτελεί ο λαός (με τη στενή έννοια).
Έχοντας όλα αυτά στη συνείδησή μου θεωρώ ανάξιο τον εαυτό μου να παραβρεθώ στις εκδηλώσεις της Επετείου του 1940 και επειδή εγώ θα το νοιώσω το φτύσιμο των Ηρώων θέλω να το αποφύγω. Εσείς αν έχετε καθαρή τη συνείδησή σας οφείλετε να παραβρεθείτε. Ελπίζοντας πως η συνείδηση δεν βρίσκεται μπροστά για να κλωτσιέται, αλλά πίσω για να κλωτσάει.
δημοσιευμένο στην ” Φωνή της Μάνης”