Πέτρος Γεωργαρίου: Ο Ακροβάτης

Στο διάσελό σου

Ανεβαίνοντας  τα σκαλοπάτια σου, μετράς τις ανάσες σου, κοιτάς ψηλά τον ανήφορο, μετράς νοερά την απόσταση, μέχρι να φτάσεις στο διάσελο της ζωής σου. Περπατάς στο αβέβαιο μονοπάτι που διάλεξες, προσπαθώντας να κερδίσεις την μοίρα, που σου ‘χει το γραφτό σου έτοιμο από γεννησιμιού σου. Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος! Κάθε μέρα ώρα και λεπτό!

Κερδίζεις, περπατάς, ανεβαίνεις, φτάνεις στο διάσελο! Εκεί σε οδήγησε αυτή! Θηλυκού γένους, μυστηριώδες θηλυκό, που σε τραβά με την ομορφιά της και τη γοητεία της, ν’ ανεβείς στο διάσελο το δικό σου! Και εκεί σε στήνει στο τεντωμένο σκοινί, αλύπητα, χωρίς καν κάτι να σε προστατέψει αν πέσεις, να κάνεις τον ακροβάτη! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Η του ύψους η του βάθους! Δεινέ ακροβάτη, σου φωνάζει, η επιλογή δική σου! Και σ’ αφήνει στην ανελέητη μοναξιά σου να επιλέξεις ποιο δρόμο θες να πάρεις!

Ακροβασιές

‘’Ακροβάτης στο κορμί σου/να πεθαίνω στο φιλί σου/ν’ ακούω σ’ αγαπάω/ να μου τραγουδάς να με τυρρανάς’’τραγουδά ο Πέτρος Ιακωβίδης.

‘’Ακροβατώ κοντά σου, ακροβατώ στα χίλια όνειρα σου κι εγώ θα ζω Τα λόγια εσυ μαγεύεις και το μυαλό πώς την καρδιά παιδεύεις, ψάχνω να βρω’’ εξομολογείται ο Φίλιππος Πλιάτσικας.

Η Εύα η Κωτσίκου δίνει τη δικιά της ερμηνεία στο τραγούδι του Δημήτρη Αποστολάκη ‘’Ο ακροβάτης’’

Σαν δεν του έφτανε του ακροβάτη το σκοινί, πήρε να βαδίσει πάνω σε μια κλωστή.
Κι όταν είδε πως και σ’ αυτήν μπορεί να ισορροπήσει τότε έπιασε να βαδίσει στο μαχαίρι.

Λαβώθηκε απ’ το μαχαίρι μα δεν του έφτασε κι αυτό, και άρχισε να περπατά πάνω σε ένα γυμνό καλώδιο. Τινάχτηκε και παραλίγο να πεθάνει μα ήθελε να βαδίσει και σε ένα συρματόπλεγμα.

Το συρματόπλεγμα τον τραυμάτισε πολύ και τότε του είπανε πως άλλο δεν πάει, για καλό του, θα πρέπει να βαδίζει στη γη.

Και πάτησε το πόδι του στη γη ο ακροβάτης και άρχισε να κλαίει γοερά. Φοβόταν αυτή του την περπατησιά, δεν την ήξερε καθόλου.

Κοίταξε όλες του τις πληγές τις αγκάλιασε σφιχτά και άφησε την τελευταία του πνοή στο χώμα που πατούσε.

Τον είδαν κάποιοι έπειτα να ισορροπεί πάνω σε ένα σύννεφο. Χαμογελούσε είπαν.

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται/ για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δεν ζαλίζεται/ για ιδέστε τον ακροβάτη / που κι όταν πέφτει γελά/και ποτέ δεν κλαίει. (Δημήτρης Αποστολάκης)

Ακροβάτης νοιώθεις όταν ακούς το περίφημο τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου ‘’ Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν’’! Θα τους ακούσεις; Η θα κλείσεις την πόρτα να γλιτώσεις το παιδί για να υπάρχει ελπίδα;

Η Μέλισσα Ακροβάτης

Ακροβάτης και η μέλισσα του Γιάννη του Λαζαράκου στο αφήγημά του ‘’μέλισσα και δημοκρατία’’.http://www.fonipeiraioton.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%b1-%ce%b2%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%af/ ‘’ Η αγωνίστρια εργάτρια μέλισσα επιστράτευσε όλες τις εναπομένουσες δυνάμεις της ως κουρασμένος ακροβάτης καθώς ήταν ήδη εξαντλημένη και πέταξε ακόμη ψηλότερα. Τότε είδε την ανατολική άκρη του απέραντου βασιλείου των περιττωμάτων ένα πανέμορφο με πρωτόγνωρα χρώματα άνθος.

Ακροβάτης στο παρελθόν

Ακροβάτης και ο Μάριος Φραγκούλης! Παίρνει τον εαυτό του παιδί από το χέρι και το οδηγεί στα μονοπάτια του παρελθόντος. Διδάσκοντάς το πώς να ισορροπεί σε κάθε δυσκολία, και να βρίσκει το δρόμο του μέσα στον κρυμμένο κήπο.

Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι κρατάει

στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.

θα περάσουν ξανά απ’ της μνήμης τα σπίτια

από θάλασσες άδειες, απ’ του φόβου τα δίχτυα

 

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε

σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε

και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες

και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες

 

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο

για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω

όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο

να ‘χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο

 

Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι θα πιάσει

σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει

θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει

σ’ έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.

Ένας διαχρονικός Ακροβάτης

Ο Πέτρος ο Γεωργαρίου, ‘’ ξέρει να μιλά μόνο με τη σιωπή του, μιλά στων άλλων τις ψυχές και εκείνοι στην δική του’’ έρχεται πριν από μια δεκαετία να ‘’διαβάσει τη μοίρα της πατρίδας μας’’, και να αποτυπώσει στον ‘’σιωπηλό’’ Ακροβάτη  του τα σημερινά τεκταινόμενα της ανήθικης πολιτικής τάξης, που θέτουν  διεθνώς τη χώρα μας υπό το βάρος των χειρότερων κρητικών!

 

 

 

 

 

 

Ο αγαπημένος του φίλος Θανάσης Σάλτας ‘’ στο πένθος δε κρατιέται, κι αν τραγουδεί καμιά φορά να μην παρεξηγιέται’’ ντύνει με τους στοίχους του τον Ακροβάτη, αποτυπώνοντας την ηθική κατάρρευση των πολιτικών ηγετών, δίνοντάς τους το χαρακτηριστικό γνώριμα ‘’Οι έμποροι του Έθνους’’. Δίνει εικόνα ολοκάθαρη, της εποχής του πολιτισμού!

 

 

 

 

 

 

Αποτυπώνει την πατρίδα μας, του σήμερα, την λαβωμένη ‘’Για ιδέστε πού ‘χει το ερημοπούλι, αίμα στο φτερό, πετά κι ας το ‘βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό/τραυματισμένο μου πουλί πάλεψε για να ζήσεις, τη θέση σου στα χαμηλά να πέσει μην αφήσεις’’, από το ανήθικο των πολιτικών ηγετών!

Αποτυπώνει τη μπόχα της διεστραμμένης κοινωνίας των πολιτικών, των καλλιτεχνών, των στρατιωτικών, των ιερωμένων, και της κάθε αρρωστημένης συνείδησης. Μια μπόχα που εκτιμάται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά από ομάδες της κοινωνίας των πολιτών.

Αποτυπώνει εμάς τους Έλληνες, που το ‘χουν κάμει τάμα να μας ακροβατούν στα όρια της αντοχής μας! Και αυτοί παραδομένοι στο χρήμα, στην παιδεραστία, στην παιδοφιλία, στα διεστραμμένα τους μυαλά!

Αποτυπώνει την ψυχική κατάσταση του Μανιάτη καλλιτέχνη Πέτρου Γεωργαρίου, ο οποίος θλίβεται για την πορνεία της πολιτικής ηγεσίας, αλλά διατηρεί την ελπίδα άσβεστη, για μια ελεύθερη Ελλάδα! Που δεν θα ανεβαίνει τρώγοντας σάρκες! Αλλά θα ανεβαίνει μέσα από το φως της γνώσης και του πολιτισμού! Υπάρχουν ακόμα Ακροβάτες αξιόλογοι ανάμεσά μας!

Ο Διασυρμός

Ο διασυρμός της πολιτικής ηγεσίας ολοφάνερος, πραγματικός, τρισδιάστατος! Πλήθος λαού ωρύεται για τα τεκταινόμενα των ανήθικων πολιτικών, γιατρών, λοιμοξιολόγων ,διευθυντών δημοσίων κολαστηρίων και ούτω καθ’ εξής! Όλα αυτά αποτυπώνονται στην σειρά έργων του Πέτρου Γεωργαρίου με τίτλο ‘’Ο Διασυρμός’’.

Μετά τους ‘’Ικέτες’’ και τώρα τον ‘Ακροβάτη’’ σειρά έχει το επόμενο έργο του Μανιάτη Καλλιτέχνη! Δεν θα σας το αποκαλύψουμε τώρα! Επιθυμία τόσο του καλλιτέχνη , όσο και δική μας, είναι να σας σερβίρουμε την δράση του επόμενου κατά σειρά, ‘’ήρωα’’ του ‘’Διασυρμού’’.

Ο ‘’Διασυρμός’’ διδάσκει! Τί είναι αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις; να είσαι ελεύθερος; Τα βασικότερα είναι η τέχνη, και ή παιδεία! αντί να τις ενισχύσουμε τις καταργούμε. Καταργούμε το πνεύμα, δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε, δεν χρειάζεται να πράττουμε. Πάνω πού αυτός ο ταλαίπωρος λαός πήγε να ορθοποδήσει, τού έδωσαν το δόλωμα. Πάρε τού είπαν χρήματα, πάρε τού είπαν αυτοκίνητα, πάρε σάρκα, έπαιξαν πάνω στις αδυναμίες του.

Ναι ό άνθρωπος είναι ένα μέρος της φύσης, με προτερήματα και αδυναμίες. Από την φύση του βλέπει το τυρί, αλλά όχι την φάκα. Είναι εγωιστής, ατελής, δεν παραδέχεται, μόνο όταν είναι αργά. Αυτό το ξέρουν τα διεστραμμένα μυαλά των βρικολάκων της παγκόσμιας διαχείρισης και παίζουν. Παίζουν πάνω στην αδύναμη φύση μας και μας διασύρουν! Αλήθεια; εύκολο είναι; Αλλά και πόσο λυπηρό;