Τι θα πρέπει να γνωρίζει ο καταναλωτής

Εισαγωγή

Η οικονομική κρίση στη χώρα μας, έχει στην κυριολεξία συνθλίψει την ποιότητα ζωής των πολιτών! Την ψυχική τους ισορροπία, την τιμή και αξιοπρέπειά τους, την οικογενειακή τους και επαγγελματική τους ευημερία. Έχει δε θέσει, όχι μόνο  σε κίνδυνο, αλλά και σε απώλεια ζωής, πολλών πολιτών στη χώρα μας. Μια από τις αιτίες, της διαταραχής της οικογενειακής ευημερίας, είναι η διακοπή της χρήσης των κοινωνικών αγαθών, (ρεύμα- νερό), από την κατοικία του καταναλωτή. Παρόμοιες  συνέπειες όμως, υφίστανται ακόμα και οι πολίτες, που ζουν με τον βασανιστικό φόβο της διακοπής του πόσιμου ύδατος, και πολύ περισσότερο σε καιρό πανδημίας.

Κατά το κοινοτικό δίκαιο

Κατά το κοινοτικό δίκαιο όποιο αγαθό προέρχεται από πηγή ενέργειας είναι εμπορεύσιμο αγαθό δηλαδή ” Πράγμα” (ΔΕΕ C-6/64, C-393/92, C-206/06, C-158/94, C-97/98).

 

Κατά την Ελληνική νομοθεσία

Στο άρθρο 947 του Αστικού Κώδικα ορίζεται:

Πράγματα, κατά την έννοια του νόμου, είναι μόνο ενσώματα αντικείμενα.

Πράγματα λογίζονται και οι φυσικές δυνάμεις ή ενέργειες, ιδίως το ηλεκτρικό ρεύμα και η θερμότητα, εφόσον υπόκεινται σε εξουσίαση, όταν περιορίζονται σε ορισμένο χώρο.

Γενικότερα

Στην Ελλάδα η παροχή από προμηθευτή σε καταναλωτή = πώληση πράγματος, ενδ. Π. Πρωτ.Θ 24446/99. Ρεύμα: πώληση προέλευση από ενεργειακές πηγές (ΠΑΠΑΝΤΩΝΗ Δίκαιο της ενέργειας ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ). 

Λόγω του γεγονότος ότι το ρεύμα όπως το νερό αποτελεί αγαθό, δεν μπορεί να αποστερηθεί από τον πολίτη χωρίς σοβαρό και εύλογο λόγο, με της αποκοπές ηλεκτρικού ρεύματος από τον πάροχο. Με την διακοπή απειλείται η ζωή ανθρώπου ή βλάβη της υγείας του (Μ.Πρ.Αθ. 1273/2016, Μ.Πρ.Αθ. 5486/2015, Μ.Πρ.Αθ. 5083/2015 ΤΝΠ Νόμος, Μ.Πρ.Αθ. 550/2012 ΝοΒ 2012. 319, Μ.Πρ.Αθ. 6822/2008 ΕφΑΔ 2008. 1049), όπως επίσης α­πειλείται η επιβίωση της οικογένειάς του (βλ. Μ.Πρ.Αθ. 10000/2015, Μ.Πρ.Αθ. 9998/2015, Μ.Πρ.Αθ. 3399/2015 ΤΝΠ Νόμος).

Σχετικά με την διακοπή ρεύματος από τον πάροχο

Σύμφωνα με τα παραπάνω, το ρεύμα είναι ” Πράγμα”.

Το άρθρο ΑΚ 974 ορίζει: Όποιος απέκτησε τη φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα (κατοχή) είναι νομέας του, αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου.

Το άρθρο ΑΚ 1067 ορίζει: Εκείνος που έχει δικαίωμα από ενοχική σχέση με τον κύριο του πράγματος ή με άλλο δικαιούχο, να πάρει τα προϊόντα ή άλλα συστατικά του πράγματος, γίνεται κύριος όταν αποκτήσει τη νομή τους.

Συμπέρασμα 1: Το ” Πράγμα” (ρεύμα η νερό) παρέδωσε συμβατικά ο πάροχος στην αποκλειστική φυσική εξουσία (κατοχή) νομή με διάνοια κυρίου στην κατοχή του χρήστη του.

Συμπέρασμα 2: Σημασία πρέπει να δοθεί ότι ο ηλεκτρισμός  είναι αναγνωρισμένο κοινωνικό αγαθό.

Σχετικά με την διακοπή πόσιμου ύδατος από τον πάροχο

Τα όσα αναφέρονται πιο πάνω σχετικά με το κοινοτικό δίκαιο εφαρμόζονται και για το νερό. Τα άρθρα  του Αστικού Κώδικα 947, 974,1067 εφαρμόζονται και για το πόσιμο νερό.

Ο ποινικός κώδικας για διακοπή ρεύματος η νερού από τον πάροχο

Το άρθρο του Π.Κ. 372 ορίζει :

1. Όποιος αφαιρεί ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα από την κατοχή άλλου με σκοπό να το ιδιοποιηθεί παράνομα, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών· και αν το αντικείμενο της κλοπής είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών.

2. Κινητό πράγμα θεωρείται κατά τον Κώδικα και η ενέργεια του ηλεκτρισμού, του ατμού και κάθε άλλη ενέργεια.

3. Η διάταξη του άρθρου 72 σχετικά με την παραπομπή του υπαιτίου σε κατάστημα εργασίας εφαρμόζεται και εδώ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:  

Από όλα τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι :

Το τελικό αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας ισοδυναμεί τελικά με «πώληση» του «πράγματος ρεύμα- νερό» από τον πάροχο στον νομέα του, ο οποίος γίνεται και ιδιοκτήτης του (ΑΚ 513 επ., 999,1067). Συνεπώς, ο πάροχος, τελικά ΔΕΝ είναι ούτε Ιδιο-Κτήτης, ούτε φυσικά «Κάτοχος» του ρεύματος – νερού, του σπιτιού του χρήστη.

 

Η Δ.Ε.Η. ως πάροχος

Εξετάζουμε την περίπτωση που πάροχος είναι η Δ.Ε.Η. μιας και οι υπόλοιποι πάροχοι εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Και αυτοί όμως διέπονται από την ίδια νομοθεσία! Άποψή μας πάντα και δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να δημιουργήσουμε πρόβλημα σε καταναλωτή η πάροχο, για τον οποιοδήποτε λόγο!

 

Να ληφθεί υπ’ όψιν

Σχόλιο: To αρ.1παρ.2 του Κώδικα Προμήθειας ορίζει:  Ως Πελάτης με την έννοια του παρόντος νοείται ο Τελικός Πελάτης, δηλαδή το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια αποκλειστικά για δική του χρήση. Οι δύο όροι χρησιμοποιούνται αδιακρίτως (και αρ.18 του Κώδικα).

Η Σύμβαση για την διαδοχική ανά δίμηνο πώληση ρεύματος από την ΔΕΗ στον χρήστη και νομέα του, γίνεται ΧΩΡΙΣ τον όρο παρακράτησης της κυριότητας του ρεύματος από την ΔΕΗ (ΑΚ 532).

Με την διαδοχική (ανά δίμηνο) πώληση του «πράγματος ρεύμα» από την ΔΕΗ στον χρήστη, ο τελευταίος γίνεται νομέας και ιδιοκτήτης του «πράγματος ρεύμα» (ΑΚ 974, 999, 1067). Και σύμφωνα με την σύμβαση, η ΔΕΗ πρώτα (προκαταβολικά) παραδίδει το «πράγμα-ρεύμα» στον χρήστη.  Και στο τέλος της δίμηνης της χρήσης (κατανάλωσής» του από τον χρήστη-νομέα του), ο τελευταίος καταβάλει το τίμημα της 2μηνης νομής και ιδιοκτησίας του ρεύματος (ΑΚ 374) (αρ.6.1 και 10.1 σελ.3 και Παρ.Α` αρ.1.2 σελ.5 της Σύμβασης).

Η ΔΕΗ πωλεί το ρεύμα (ως πράγμα) και ΔΕΝ παρέχει (ως παροχή) ρεύμα (ως υπηρεσία). Άλλωστε «παροχή» χωρίς «περιεχόμενο-αντικείμενο» (δηλ. το «ρεύμα») είναι κενή νοήματος και ανυπόστατη.

Συνεπώς ο χρήστης του ρεύματος είναι αποκλειστικός Ιδιο-Κτήτης του (Ιδιο-Κάτοχός του-νομέας του), της έννοιας της Ιδιοκτησίας εδώ (στο Ποινικό Δίκαιο) κρινομένης σύμφωνα με τα άρθρα του Αστικού Κώδικα (ΑΚ 999 επ.). 

Το ρεύμα ….. ξένο πράγμα προς την ΔΕΗ

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι: Το ρεύμα μέσα στις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις του σπιτιού του χρήστη, είναι «ΞΕΝΟ» πράγμα για την ΔΕΗ, ενώ είναι (το ρεύμα) πράγμα στην Κατοχή και Ιδιοκτησία (κυριότητα) του χρήστη.

β) Το άρ. ΠΚ 372 συνιστά «προστασία» της Ιδιο-Κτησίας του πράγματος (ΑΚ 999), αλλά, και σε συμφωνία με τα παραπάνω, Ιδιοκτησία χωρίς κατοχή πράγματος είναι  ομοίως χωρίς νόημα και ανυπόστατη.

Κι επειδή-σύμφωνα με τα παραπάνω- νομέας, κάτοχος και ιδιοκτήτης του ρεύματος στον τόπο (οικία) χρήσης του, είναι ο χρήστης του ρεύματος. Η ιδιοκτησία του χρήστη επί του ρεύματος εντός της οικίας του προστατεύεται από το αρ. ΠΚ 372. Όπως επίσης προστατεύετε και από την βίαιη αφαίρεση του ρεύματος από την ΔΕΗ (η οποία ήταν ο πρώην ιδιοκτήτης του ρεύματος). 

Συμπέρασμα

 Η «βίαιη» και χωρίς την συναίνεσή του αποκλειστικού χρήστη (ιδιοκτήτη και κατόχου του ρεύματος) αφαίρεση (διακοπή) του ρεύματος από την ΔΕΗ (παραγωγού/προμηθευτή/διανομέα)! Συνιστά το αδίκημα της κλοπής εκ μέρους της Δ.Ε.Η. Αν για ληξιπρόθεσμες οφειλές του χρήστη ρεύματος προς αυτήν, η Δ.Ε.Η. διακόψει την σύνδεση! Η πράξη της αυτή συνιστά την Διάπραξη κλοπής ΠΚ372εκ μέρους της ΔΕΗ, Πάντοτε  εις βάρος του χρήστη. 

Επιπλέον τούτων, για ληξιπρόθεσμες οφειλές των χρηστών από την κατανάλωση «ληξιπρόθεσμου ρεύματος» παρελθουσών μηνών, η ΔΕΗ αφαιρεί (διακόπτει) ένα  πράγμα (ρεύμα). Που είναι Συμβατικά στην Κατοχή και Νομή-Ιδιοκτησία του Χρήστη. Και που είναι «μη-ληξιπρόθεσμο ρεύμα» (Παρ.Α` αρ.1.2, σελ.5 της Σύμβασης), το οποίο δεν έχει ακόμα καταναλωθεί.

Και το οποίο («μη-ληξιπρόθεσμο ρεύμα»), είναι διαφορετικό πράγμα από το «ληξιπρόθεσμο ρεύμα». Μάλιστα, κατά την στιγμή της διακοπής του «μη-ληξιπρόθεσμου ρεύματος», το «ληξιπρόθεσμο ρεύμα» ΔΕΝ υπάρχει καν, λόγω της κατανάλωσής του.

Στην περίπτωση δε αυτή, ο Νομέας του Ρεύματος (χρήστης) μπορεί νόμιμα να αποκρούσει με τη βία την διατάραξη ή απειλούμενη αποβολή του από την νομή ου ρεύματος εντός της οικίας του. (ΑΚ 985-6).

Το ”ληξιπρόθεσμο ρεύμα” διαφορετικό από το ” μη ληξιπρόθεσμο ρεύμα”

Και το «ληξιπρόθεσμο ρεύμα», είναι αναγκαστικά «εσωτερικά» (εγγενώς) ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ  από το «μη-ληξιπρόθεσμο ρεύμα». Και ως προς την προφανή των νομική διαφορά. Και ως προς τις συνέπειες της νομικής των διαφοράς (ως «ληξιπρόθεσμο» και «μη-ληξιπρόθεσμο»). Αλλά και ως προς τις «φυσικοχημικές των ιδιότητες». Διότι κανένα φυσικό στοιχείο και φαινόμενο δεν είναι ίδιο με τον «εαυτό» του, μετά από έστω και μια απειροελάχιστη πάροδο του χρόνου, λόγω του παγκόσμιου φυσικού νόμου της «Εντροπίας». Η οποία καθορίζει και το αναπόφευκτα μονοσήμαντο, ήτοι της (του) μιας κατεύθυνσης προς το μέλλον, «ροής (βέλου) του χρόνου», δηλ. το γεγονός ότι ο «χρόνος είναι μη-αντιστρεπτός», που σημαίνει ότι κανένα φυσικό στοιχείο και φαινόμενο δεν είναι ίδιο με τον «εαυτό» του, μετά από έστω και μια απειροελάχιστη πάροδο του χρόνου.

”μη ληξιπρόθεσμο ρεύμα = αναγνωρισμένο κοινωνικό αγαθό” / ” ληξιπρόθεσμο ρεύμα = κοινό εμπορεύσιμο αγαθό”

Τέλος, μια επιπλέον διαφορά –αυτή την φορά «εξωτερική» (μη-εγγενής) – μεταξύ «μη-ληξιπρόθεσμου» και «ληξιπρόθεσμου» ρεύματος, είναι και η εξής:

Το «μη-ληξιπρόθεσμο ρεύμα» είναι αναγνωρισμένο «κοινωνικό αγαθό» (απ. 1972/2012 ΟλΑΠ). Ενώ το «ληξιπρόθεσμο ρεύμα» αντιμετωπίζεται ως κοινό «εμπορεύσιμο αγαθό». Που επιδέχεται διακοπής του, για λόγους καθαρά οικονομικού συμφέροντος της ΔΕΗ, ακόμα και με τίμημα την υγεία και την ζωή των οικονομικά αδύνατων και φτωχών χρηστών του. Οι οποίοι είναι μοιραίο και αποδεκτό από ένα κράτος δικαίου, να πεθάνουν επειδή είναι φτωχοί και δεν μπορούν αντικειμενικά να πληρώσουν το ρεύμα.

Πόσο μάλλον που η αδυναμία τους αυτή, οφείλεται στην υπερχρέωση της εκάστοτε Κυβέρνησης για την κάλυψη των αδικαιολόγητων και υπέρογκων εξόδων λειτουργίας της. Και την ανικανότητά της για την χρηστή και αποτελεσματική διαχείριση των δικών της οικονομικών στοιχείων και της χώρας γενικότερα (βλ. και σελ.7 της παρούσας). Η θυσία της ανθρώπινης αξίας, τιμής, αξιοπρέπειας και ΖΩΗΣ, για την επίτευξη οποιουδήποτε οικονομικού οφέλους! υπέρ οιονδήποτε τρίτου (συμπεριλαμβανομένου  των δημοσίων οικονομικών (της εκάστοτε Κυβέρνησης), δημοσίου συμφέροντος! Με τίμημα τον θάνατο των πολιτών είναι έννοια αδιανόητη.

Πόσο δε μάλλον υπέρ ιδιωτικής επιχείρησης (ΔΕΗ), είναι απαράδεκτη κι αδιανόητη! Από πολιτικής, νομικής και ηθικής πλευράς και παραβιάζει κατάφωρα το αρ.2.1 Σ. Διότι υποβιβάζει τον άνθρωπο από υποκείμενο της εννόμου τάξεως σε απλό αντικείμενο. Και μέσο για την επίτευξη (οσονδήποτε σοβαρών, αδιάφορο) δημοσίων κι ακόμα τραγικότερο, ιδιωτικών συμφερόντων και σκοπών (βλ.και σελ.7-8 της παρούσας).  

Το ”μη ληξιπρόθεσμο ρεύμα” παραδίδει ….. συμβατικά προκαταβολικά

Και το παραπάνω ονομαζόμενο «μη-ληξιπρόθεσμο ρεύμα», λέγεται ορθώς έτσι, διότι η ΔΕΗ  το παραδίδει συμβατικά προκαταβολικά στην κατοχή, και νομή-ιδιοκτησία του χρήστη, με την υποχρέωση του τελευταίου να καταβάλει το τίμημα στο τέλος της χρήσης του (διμηνίας) (αρ. 6.1, 10.1 και Παρ. Α`αρ.1.2 της Σύμβασης) (ΑΚ 374, 1067).

Συνεπώς, η ΔΕΗ, σε κάθε χρονική στιγμή με την  «διακοπή» του ρεύματος που επιβάλλει στον χρήστη του (Παρ.Β` αρ.8.7, σελ.8 της Σύμβασης και αρ.21.4  του Κώδικα Προμήθειας) (*), για ληξιπρόθεσμες οφειλές του τελευταίου για την χρήση (κατανάλωση) παρελθόντος «ληξιπρόθεσμου ρεύματος», του αφαιρεί αναγκαστικά και στην πραγματικότητα ένα άλλο και διαφορετικό με το τελευταίο  πράγμα. Ητοι του αφαιρεί το «μη-ληξιπρόθεσμο ρεύμα» το οποίο  δεν έχει ακόμα καταναλωθεί. 

Και γι αυτό η ΔΕΗ ουδεμία νομιμότητα διακοπής του έχει (επειδή δεν έχει καταναλωθεί και είναι συνεπώς «μη-ληξιπρόθεσμο»).

(*)και του αρ.9Α παρ.4 της Απόφασης 182/2013 της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, (ΦΕΚ Β` 1463/17-6-2013) (βλ. παρακάτω αναλυτικότερα).

”ληξιπρόθεσμο ρεύμα δεν υπάρχει”

Στην πραγματικότητα μάλιστα, το «ληξιπρόθερσμο ρεύμα» ΔΕΝ υπάρχει καν (διότι έχει καταναλωθεί) την στιγμή (και σε κάθε στιγμή) της διακοπής από την ΔΕΗ του «μη-ληξιπρόθεσμου ρεύματος». Συνεπώς, η ΔΕΗ τελικά αφαιρεί ένα ρεύμα (το «μη-ληξιπρόθεσμο»), που είναι Συμβατικά στην Κατοχή και Νομή-Ιδιοκτησία του Χρήστη (ΑΚ 1607). Για το οποίο ο χρήστης ουδεμία ληξιπρόθεσμη οφειλή έχει προς την ΔΕΗ.  Και για τον λόγο αυτό, η ΔΕΗ  ΟΥΔΕΝΑ  νόμιμο δικαίωμα διακοπής του έχει, με συνέπεια η πράξη της διακοπής του να συνιστά ΚΛΟΠΗ εκ μέρους της ΔΕΗ εις βάρος του χρήστη. Και η οποία (κλοπή), υπό τις παραπάνω συνθήκες που διαπράττεται, να αποκτά πρόσθετη ποινική βαρύτητα.

γ) Τα ίδια ως παραπάνω ισχύουν ακόμα κι αν η «Κλοπή» (ΠΚ 372)  θεωρηθεί ως άρθρο  για την «προστασία μόνο της κατοχής» του πράγματος. Διότι το άρ. ΠΚ 372 προστατεύει ισότιμα την «Κατοχή» ή/και «Ιδιοκτησία πράγματος» κι όχι αναγκαστικά την «Περιουσία».  Σχετικά αναφέρω:

(**) «Αντικείμενο κλοπής είναι και το πράγμα που ανήκει μεν στον δράστη (π.χ. ΔΕΗ) κατά κυριότητα. Που όμως εξ` ενοχικής σχέσεως μετ` αυτού, έχει δικαίωμα να λάβει άλλος (ο χρήστης), όστις κατά το άρ.1067 ΑΚ, γίνεται κύριος του πράγματος, εάν απέκτησε την νομή («με διάνοια κυρίου-ΑΚ 974») (ΑΠ 251/1951, ΠΧρ.Α` 373).

δικαίωμα υπέρ ”διακοπής” ρεύματος

δ) Η σχετική νομοθεσία (βλ. τα σχετικά 1-3 στην αρχή της μήνυσης) προβλέπει ότι σε περίπτωση ληξιπρόθεσμων οφειλών στην ΔΕΗ, γεννάται υπέρ της τελευταίας «δικαίωμα διακοπής ρεύματος» κατά του οφειλέτη-καταναλωτή. Αλλά η ίδια αυτή νομοθεσία ΔΕΝ προβλέπει -ούτε θα μπορούσε να προβλέψει- ότι η «άσκηση του δικαιώματος αυτού» από την ΔΕΗ » μπορεί να γίνει με τρόπο που συνιστά ΚΛΟΠΗ (ΠΚ 372) κατά των καταναλωτών. Όπως αντίθετα κι απαράδεκτα γίνεται τώρα σε χιλιάδες καταναλωτών σε όλη την Ελλάδα. Ήτοι με την «κρυφή, εν αγνοία και χωρίς την συναίνεση των καταναλωτών βίαιη διακοπή του ρεύματος από την ΔΕΗ». Η οποία (βίαιη διακοπή-κλοπή)  γίνεται και με τίμημα  την υγεία –και υπό προυποθέσεις ασθενειών- και την ζωή των καταναλωτών.

Συνεπώς η «άσκηση του δικαιώματος αυτού από την ΔΕΗ» (βίαιη διακοπή ρεύματος) συνιστά ΚΛΟΠΗ (ΠΚ 372). Έκθεση σε κίνδυνο της ζωής των καταναλωτών  (ΠΚ 306). Και –υπό προϋποθέσεις- πρόκληση θανατηφόρων βλαβών με ενδεχόμενο δόλο. (ΠΚ 299, 311).

Η Δ.Ε.Η. μπορεί να διεκδικήσει ΜΟΝΟ στα αστικά δικαστήρια χρηματική ληξιπρόθεσμη οφειλή

ε) Σύμφωνα με τα παραπάνω, η ΔΕΗ (παραγωγός/προμηθευτής/διανομέας) μπορεί να διεκδικήσει ΜΟΝΟ στα αστικά δικαστήρια την χρηματική ληξιπρόθεσμη οφειλή του χρήστη του «ληξιπρόθεσμου ρεύματος» προς αυτήν. Οφειλή «ληξιπρόθεσμου ρεύματος», σύμφωνα με τις διατάξεις της αναγκαστικής εκτέλεσης του ΑΚ και ΚΠολΔ, αλλά πάντα τα παραπάνω μόνο με δικαστική εκτελεστή απόφαση (εκτελεστό τίτλο) (ΚΠολΔ 915 επ.). Και όχι δια μονομερούς και «βίαιης» διακοπής του «μη-ληξιπρόθεσμου ρεύματος». Διακοπή η οποία συνιστά κλοπή ρεύματος της ΔΕΗ εις βάρος του χρήστη (βλ. και ΑΚ 383 «περί Υπερημερίας εκπλήρωσης του ενός», σε αμφοτεροβαρείς συμβάσεις).

Οι τυχόν διαφορετικοί με τα παραπάνω, όροι στην σύμβαση μεταξύ της ΔΕΗ (παραγωγού/προμηθευτή/διανομέα) και του χρήστη ρεύματος είναι ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΙ. Δεδομένης και της ΜΟΝΟΠΩΛΕΙΑΚΗΣ φύσης και θέσης της ΔΕΗ. ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ και αυτοδίκαια άκυροι λόγω παραβίασης αναγκαστικών όρων του Δικαίου (Jus Cogens). Διότι παραβιάζει τα αρ. 2.1. και 5.1 Συντάγματος και Άκυροι διότι είναι αντίθετοι με τα αρ. ΑΚ 150-5, 174, 178-81, 281 (βλ. και παρακάτω  στο κεφ. «Τυχόν αντιρρήσεις της ΔΕΗ, Ερωτήσεις-Απαντήσεις». Και στο κεφ. «Η δυνατότητα νομοθετικής κατάργησης κι απαγόρευσης εφαρμογής των όρων του αρ. 8 της Σύμβασης ΔΕΗ-Χρηστών, για τους όρους και μεθόδους διακοπής του ρεύματος», στην σελ.8-10 της παρούσας).

Ηθικός αυτουργός και άμεσος συνεργός

Άρθρο 46 – Ποινικός Κώδικας – Ηθικός αυτουργός και άμεσος συνεργός

  1. Με την ποινή του αυτουργού τιμωρείται επίσης: α) όποιος με πρόθεση προκάλεσε σε άλλον την απόφαση να εκτελέσει την άδικη πράξη που διέπραξε· β) όποιος με πρόθεση παρέσχε άμεση συνδρομή στο δράστη κατά τη διάρκεια αυτής της πράξης και στην εκτέλεση της κύριας πράξης.
  2. Όποιος με πρόθεση προκάλεσε σε άλλον την απόφαση να τελέσει κάποιο έγκλημα, με μοναδικό σκοπό να τον καταλάβει ενώ αποπειράται να τελέσει το έγκλημα ή ενώ επιχειρεί αξιόποινη προπαρασκευαστική του πράξη και με τη θέληση να τον ανακόψει από την αποπεράτωση του εγκλήματος, τιμωρείται με την ποινή του αυτουργού μειωμένη στο μισό.

Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Αντωνίου για την αμέριστη βοήθειά του!

 

 

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση