ξαφνικά τόσο ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ για μας;
Καλή και χαλαρή Κυριακή σε όλους σας.
Όλες οι συνθήκες είναι ευνοϊκές γι αυτό εξάλλου.
Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια άνθρωποι απ όλες τις βαθμίδες κυρίως τής τοπικής κοινωνίας μας, να επιδίδονται μετά μανίας σε ένα κρεσέντο προσφοράς, κυρίως στον τόπο τους.
Καμμια φορά όμως και εκτός, όπου βρουν ευκαιρία και έδαφος.
Λες και είναι η τελευταία επιθυμία πριν κλείσουν τα μάτια τους να μας σώσουν…
Μια που έχουμε δημοτικές εκλογές σε λίγο, βλέπεις με ζήλο και μανία να αφοσιωνονται στον ιερό υπέρ πάντων σκοπό τους, δηλ. πώς θα καθίσουν στην καρέκλα του τοπικού άρχοντα, του Δημάρχου, πρώτο βήμα για την σωτηρία τους.
Ποια ομάδα θα κερδίσει, δηλ. ποια θα εμπιστευθουμε..τον επόμενο που θα σώσουμε..
Είναι κρίμα ρε παιδί μου να τους βλέπεις ολόκληρους Δημάρχους να φεύγουν μετά από τόσα χρόνια φτωχοί και κατεστραμενοι..
Συγκινούμε… συμπάσχω ένα πράγμα..
Στην καρέκλα αλλάζουν τα πράγματα
Σαν απλός δημότης αισθάνεσαι μουγγος.. Στην καρέκλα αλλάζουν τα πράγματα..
μόνο εκεί αποκτάς φωνή, γνώσεις και κύρος..
Αξίζει λοιπόν ο αγώνας τους να αλλάξουν τρόπο κοινωνικής ζωής, να κυλιστουν, να γίνουν αστείοι, ίσως και φαιδροι καμμια φορά, με τις κολοτουμπες στα καλοκαιριατικα πανηγύρια και στις κοινωνικές εκδηλώσεις προσπαθωντας να πλησιάσουν και να κεντρίσουν το ενδιαφέρον ανθρώπων πού για χρόνια δεν καταδέχτηκαν ούτε μια καλήμερα να τούς πουν.
Πιστέψτε με αξίζει τον κόπο..
Η γραβάτα μπορεί να περιμένει..
Αλλοι πάλι στρίβουν 180 μοίρες πορεία, εγκαταλειπουν σημαντικά αξιώματα και καριέρες, αλλάζουν τόπο κατοικίας και επαναπαρτιζονται, συμμαχούν δεξιά κι αριστερά με ντόπιους “επαγγελματίες” διότι χρειάζονται τα ψηφαλακια τους κλπ, κλπ, μόνο και μόνο για να μας σώσουν… ή να σωθούν όλοι τους μια και καλή..
Ξαφνικά αυτοσκοπός τής ύπαρξης τους και μοναδική προτεραιότητα, η σωτηρία μας..
Η με το ζόρι σωτηρία μας.. θέλοντας και μη!!
Πόσο γελοία όλα αυτά μου φαίνονται..!
Πόσο γελοία όλα αυτά μου φαίνονται..!
Ο αείμνηστος Χαρρυ Κλυν τα έλεγε μια χαρά : Η κουτάλα μεγάλε είναι προέκταση του χεριού μας… Μην σου πέσει!!
Δίκαια λοιπόν διερωτώμαι:
Μα καλά όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι ξαφνικά παράτησαν λαμπρές καριέρες, σταδιοδρομιες και αξιώματα, παιδιά κι εγγόνια, τα βροντηξαν όλα μια μέρα και ήρθαν για να με σώσουν??
Λες να τους το ζήτησα?
Εγώ δεν θυμάμαι…Εσείς μπορεί..
Μερικές φορές ορισμένοι συμμαχούν ακόμα και με τον διαολο
Μερικές φορές ορισμένοι συμμαχούν ακόμα και με τον διαολο για να πετύχουν τον σκοπό τους..
Γιατί όλα αυτά? Έγινε μόδα η αυτοδιοίκηση?
Τόσο πολύ ξαφνικά αγάπησαν τον τόπο πού απλόχερα τούς δέχθηκε? τον τόπο που γεννήθηκαν ή ήρθαν και έμειναν για πάντα?
Ξαφνικά ανακάλυψαν την υπεραξια του και ήρθαν να βάλουν το δικό τους πετραδάκι?
Ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει και αυτό τελικά μυρίστηκαν?
Ειδικά οταν διαθέτουν, προσόντα και γνωριμίες σε κυβερνητικους μηχανισμούς ικανά για να κάνουν άνετα καριέρα σαν βουλευτές, να πρωτοστατησουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, ή στην δουλειά τους, το θέμα αποκτά ιδιαίτερο ειδικό βάρος..και χρήζει προσεκτικης διερεύνησης..
Δεν είναι απλώς ρητορικό το ερώτημα..
Γιατί άραγε?
Γιατί άραγε?
Ας κάνουμε σύντομα ένα focus και ας δούμε πιο προσεκτικά κάποια πράγματα.
Ότι λάμπει συνήθως μάλλον είναι μπρούντζος λέει ο λαός..
Η Αυτοδιοίκηση τελευταία έχει μια ελευθερία, μια ευκινησία και μηχανισμούς ικανούς να διαχειρίζεται κρατικούς και ευρωπαϊκούς πόρους με απλουστευμενες διαδικασίες τέτοιες πού να μειώνεται στο ελάχιστο ο κεντρικός έλεγχος, ή ακόμη και να δύναται η ευκαιρία εξεύρεσης λύσεων διαφορετικών και πολύ πιο απλουστευμενων απ αυτές της κεντρικής εξουσίας του κράτους.
Συνεπώς οι Δήμαρχοι και οι συνεργάτες τους διαθέτουν μια φαρέτρα από όπλα πού μπορούν να δικαιολογησουν σχεδόν τα πάντα με τον τρόπο πού αυτοί επιθυμούν..
Εάν θέλουν εννοείται η κατά περίπτωση.
Όταν βρίσκουν ζόρια θυμούνται και βάζουν μπροστά το καλό του τόπου.. Το αιώνιο δίλημμα.. της καταστροφής. Κανόνας αυτό.
έχουμε όλοι εμπειρία.
Η οικονομική επιτροπή κάθε Δήμου, π. χ είναι ένα πολύ καλό εργαλείο προς την κατεύθυνση αυτή. Επιμερίζει, κόβει, ράβει, εγκρίνει χρηματικά ποσά ναι μεν μικρής κλίμακας, εάν όμως τα προσθέσεις το άθροισμα στο τέλος του χρόνου σε αφήνει με το στόμα ανοικτό..
Ποσά πού πολλές φορές δεν θα είχαν τύχη σε ολομέλεια Δ. Σ των Δήμων.
Εάν προσθέσουμε εδώ την άγνοια, την απειρία, ή ακόμα και την σιωπηλή ή αλά καρτ σύμπραξη των Δ. Σ της Αντιπολίτευσης τα πράγματα καταλήγουν τραγικά.. για όλους μας.
Εκατομμύρια ευρώ πάνε κι έρχονται κάτω από την μύτη τους, αλλά και τη δική μας, σε έργα, σε προμήθειες κλπ,
Απλά καλό είναι να έρχονται στ αυτιά μας και γιατί όχι? να θυμόμαστε το τραγουδάκι του Γιάννη Μηλιωκα :Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μακάκες, να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς…
Είπατε τίποτα??
Καλή Κυριακή..