Φωνή των Πειραιωτών
Στις 29 Μαΐου 2025 δημοσιεύω στην Πειραιώτικη Εβδομαδιαία Εφημερίδα «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ», στη μόνιμη στήλη «ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ» τα εξής:
«Με αγκαλίτσες και φιλάκια η Ρωμιοσύνη δεν ξεχνά. Θυμάται το μέγιστο έγκλημα του Πάπα εις τους αιώνες.
ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 1453 ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
― Όχι μόνο ο Ελληνισμός αλλά και πολλοί άλλοι θυμούνται κάθε χρόνο, την 29η Μαΐου. Και όπως είναι φυσικό, δημοσιεύονται άρθρα, γύρω από το μεγάλο αυτό ιστορικό γεγονός της ΑΛΩΣΗΣ της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ από τους Οθωμανούς Τούρκους. Αλλά και γενικά για την υποδούλωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Όλοι γνωρίζουμε πως την αποφράδα εκείνη ημέρα δεν υπήρχε Αυτοκρατορία, τα πάντα ήταν διαλυμένα. Οι παπικοί είχαν επιτελέσει το μέγιστο ιστορικό τους έγκλημα εναντίον του Βυζαντίου και της Ορθοδόξου Πίστεως του Χριστού. Πάντα υπό τας ευλογίας και συνεργασίας με τους Δυτικούς Βασιλιάδες και κάθε άλλη εξουσία.
Σήμερα δεν υπάρχει κανένα ερωτηματικό και καμία απορία για το πώς έφθασε στο σημείο αυτό η κραταιά Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Άλλοι υποστηρίζουν αίτια οικονομικά, άλλοι πολιτικά, άλλοι κοινωνικά, διχασμοί, ηθική πτώση Κληρικών και Μοναχών, Εξουσιαστών και λαού και πολλά άλλα. Μία προσεκτικότερη παρατήρηση στα ιστορικά γεγονότα, μας οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι όλα αυτά τα αίτια έχουν έναν κοινό παρονομαστή.
Αυτός είναι η 13η Απριλίου 1204. Πρόκειται για την πρώτη άλωση της Βασιλεύουσας, που έγινε από τα στίφη των σταυροφόρων, που έφεραν στο στήθος κόκκινο σταυρό. Δήθεν για να ελευθερώσουν τους Άγιους Τόπους από τους Μουσουλμάνους. Στην πραγματικότητα όμως, για να σφετεριστούν το παγκόσμιο εμπόριο και να υποτάξουν την Ορθοδοξία στο Βατικανό. Η αλήθεια αυτή γίνεται ολοφάνερη από επιστολή. Την οποία έστειλε το 1234 ο τότε Πάπας Γρηγόριος ο 9ος, στον αυτοκράτορα της Νικαίας, Ιωάννη Βατάτζη.
Ο Πάπας Ουρβανός Β΄, έλεγε ρητά και φανερά
Ο Πάπας Ουρβανός Β΄, έλεγε ρητά και φανερά: «Η Γη, την οποία κατοικείτε, δεν έχει πλούτη. Γι’ αυτό αλληλοτρώγεστε και αλληλοσφάζεστε. Σταματήστε τα μίση σας και πορευτείτε προς τον Άγιον Τάφον. Τα βασίλεια της Ασίας θα είναι τα μερίδιά σας». Τελικά, αποδείχθηκε ότι μόνον κατά την πρώτη σταυροφορία υπήρχε θρησκευτικός φανατισμός, όλες οι άλλες είχαν κυρίως υλικά και οικονομικά κίνητρα.
Το Βατικανό δικαιολογείται, ότι η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης έγινε για την μη τήρηση συμφωνιών για προηγούμενη μεταφορά Βυζαντινών με πλοία. Σύμφωνα με ερευνητές: «Η θέληση των Σταυροφόρων να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη δεν προέκυψε ξαφνικά από την μη τήρηση των συμφωνιών. Κατά τη δεύτερη σταυροφορία (1147- 1149), όταν έφτασαν έξω από την Πόλη σκέφτηκαν να την καταλάβουν. Αλλά «διέγνωσαν» ότι την ώρα εκείνη ήταν δύσκολο και το άφησαν «δι’ ευθετότερον χρόνον». Και παρουσιάστηκε η αφορμή με τις ενυπόγραφες συμφωνίες.
Ήταν τότε που τα στίφη του Πάπα Ιννοκέντιου Γ’, «παρεξέκλιναν» της πορείας τους προς τους Άγιους Τόπους! Και μια που έχασαν το δρόμο έμειναν! Οι ωμότητες, οι σφαγές, οι ατιμίες, οι βεβηλώσεις που διαπράχθηκαν, κάνουν να ωχριούν όσα διέπραξαν οι Τούρκοι στις 29 Μαΐου του 1453!».
ο μεγάλος Βρετανός ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν
Επίσης ο μεγάλος Βρετανός ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν γράφει: «Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την 4η Σταυροφορία. Η οποία ήταν πράξη γιγάντιας πολιτικής ανοησίας». Επίσης, ο Άγγλος ιστορικός Γουίλιαμ Μίλερ επιγραμματικά αναφέρει: «Οι ωμότητες, οι σφαγές, οι ατιμίες, οι βεβηλώσεις ιερών και αγίων που διέπραξαν οι Λατίνοι, όταν κατέλαβαν την Βασιλεύουσα, είναι πράγματι απερίγραπτες. Τέτοιες, ώστε ωχριούν απέναντι αυτών που διέπραξαν οι Τούρκοι την 29η Μαΐου του 1453…».
Ο Νικήτας Ακομινάτος ή Χωνιάτης,
Ο Νικήτας Ακομινάτος ή Χωνιάτης, έγραψε: «Μόλις κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη οι Σταυροφόροι, άρχισε η χωρίς οίκτο λεηλασία και απογύμνωση της Βασιλεύουσας από όλα της τα πλούτη. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν εσφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό, εκκλησία μικρή ή μεγάλη, μοναστήρι, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσείλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφιάς. Μπήκαν στον ιερό χώρο του Ναού με άλογα και μουλάρια, που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο.
Και άρχισαν να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: Από άγια δισκοπότηρα, Ευαγγέλια, ιερά άμφια, αγίες εικόνες, την Αγία Τράπεζα και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου. Αφού προηγουμένως το έκαναν κομμάτια μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Ούτε τους τάφους των αυτοκρατόρων σεβάστηκαν. Συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. Ήταν τέτοια η καταστροφή, ώστε η άλλοτε βασιλίδα των πόλεων κατάντησε σκέτο κουφάρι.
Ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Πόλης βιάστηκε. Οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους εσφάγησαν. Διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων έπεσαν θύματα των αποχαλινωμένων δυτικών σταυροφόρων. Αυτοί που υποτίθεται ότι πήγαιναν να «ελευθερώσουν» τους Αγίους Τόπους από αλλόθρησκους…
Ένα αμείλικτο ιστορικό, εθνικό μα πάνω απ’ όλα χριστιανικό ορθόδοξο ερώτημα
Ένα αμείλικτο ιστορικό, εθνικό μα πάνω απ’ όλα χριστιανικό ορθόδοξο ερώτημα πλανάται σήμερα στον Ελληνισμό, τη Ρωμιοσύνη. Πως τολμούν Ορθόδοξοι Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, Κληρικοί και Μοναχοί να τα λησμονούν όλα αυτά; Και να συμβαδίζουν με ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ με τους παπικούς στην ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΝΕΟΕΠΟΧΗΤΙΚΗ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΜΕΝΙΣΜΟΥ; Και να αγκαλίτσες και να φιλάκια και να συλλείτουργα.
Επίσης και να μούγκα στη στρούγκα για πρόσφατα και παλαιότερα κακουργήματα των παπικών και όλα αυτά γιατί; Για την Ευρωπαϊκή Ένωση που μας οδήγησε στην φρικτή κατάντια των ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ; Ή που 51 χρόνια ανέχεται την τουρκική κατοχή στην Κύπρο; Αλλά και τόσα άλλα; ΝΤΡΟΠΗ σας να πιστεύετε ότι όλα αυτά είναι ξεχασμένα και παρωχημένα για τη ΝΕΟΛΑΙΑ της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ. Ναι, πολλοί νέοι μας έχουν πλανηθεί από τις αντίχριστες, απολαυστικές νεοεποχήτικες ψευδαισθήσεις, αλλά οι περισσότεροι ΝΕΟΙ μας είναι ΕΚΛΕΚΤΟΙ και δεν λησμονούν.
Απαιτούν και απαιτούμε οι παπικοί να ζητήσουν ΣΥΓΝΩΜΗ και να επανέλθουν στη ΜΗΤΕΡΑ Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια. Και οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί να σταθούν άγρυπνοι φύλακες της Ποίμνης του Χριστού μας και του Ελληνισμού.