«…έβαλε την υπογραφή Του ο Θεός
και δε τηνε παίρνει πίσω.»
Γέρο, γερέ κι αγέραστε, μεγάλε
αδούλωτε στην καρδιά και στην ψυχή
αν ήταν για τη χώρα να λευτερωθεί
πόσες φορές θα πολεμούσες πάλε
και θα ’καμες τα ίδια απ’ την αρχή
αν ο Χριστός δεν είχε σταυρωθεί.
Στα άγια» σαν είναι η ψυχή σου
κάμε το θαύμα σου κι από εκεί
τ’ έχει η πατρίδα και πάλι σκλαβωθεί
απ’ οχτρούς και φίλους, προσευχήσου
«να δώσει» να σωθούμε οι Γραικοί
τ’ έχει βαθιά η τιμή μας λαβωθεί.
Αμνήμονες στων μνημονίων την οδύνη
στο σήμερα, ουαί! σκοτώσαμε το χθες
αβέβαιοι στο αύριο ως πάμε ενδεείς
έπιασε την ελπίδα σκοτοδίνη
έπεσε, «φεῦ!» η πίστη στο απεχθές
σβήσαμε τα ιδεώδη οι αδαείς.
Δεν ξέρουμε πού πάμε και τι θέμε
άπληστοι στο «θέλω», κανείς με το «μπορώ»
στο άγνωστο χωρίς πυξίδα ο λαός
και κατά τ’ άλλα σε τίποτα δε φταίμε
γελάμε αντί να κλαίμε «ἐν χορῷ»
τι θ’ απογίνουμε, δεν ξέρει κι ο Θεός.
Με σημαδεμένη τράπουλα, παρτίδες
η χώρα στην εντατική αιμορραγεί
ουρλιάζουν οι λύκοι αιμοχαρείς
για νησιά και γαλάζιες πατρίδες
ξερομάχιασε ως τα τρίσβαθα η γη
να ρουφήξει τη θάλασσα, θαρρείς.
Η οικουμένη δίχως σταυροδρόμι
στης Αρετής το μονοπάτι ερημιά
(στης Κακίας οι «φίλοι» μ’ απονιά)
θέλει να σου πει μία συγγνώμη
γονυπετής για τούτη τη ζημιά
και σε παρακαλεί η τωρινή Γενιά:
Γέρο! γερέ κι αγέραστε, γεραίρει
τη μνήμη σου η Ιστορία, στρατηγέ,
μήνυμα σου στέλνει τούτη τη χρονιά
το στιβαρό σου πως χρειάζεται το χέρι
και τη φωνή σου η Ελλάδα, οδηγέ
στην παγκοσμιοποιημένη καταχνιά.
***
Μετά από διακόσια, φέτος, χρόνια
το ’21 μέσα μας ας αναστηθεί
να πολεμήσει όπως ξέρει το φονιά.
Χέρι με χέρι Ελευθερία και Ομόνοια
ένας χορός για την Ειρήνη να στηθεί
μπροστά με την Ελλάδα στο ντουνιά.